تاریخ : دو شنبه 27 شهريور 1391برچسب:,

ساعت 15:2
توسط : montazer

من تو را میبینم…
من نمی توانم... اما می ببینم که تقریبا هر زنی بچه ای بغل کرده یا اطراف او بچه هایی هستند. می بینم هرچند آنها پوششی محجوبانه دارند لیکن هنوز زیباییشان می درخشد. اما این فقط زیبایی بیرونی نیست، که متوجه آن می شوم.

من چیزی عجیب در درون خود احساس می کنم:
غبطه می خورم...
اما نمیتوانم چیزی بگویم؛ فقط قدرت، زیبایی، عفت و بیش از همه رضایت و شادی تو را تحسین می کنم. آری، عجیب است اما به ذهن من خطور می کند که تو هر چند تحت بمباران اما از ما، خوشحالتری.

چرا که تو هنوز زندگی طبیعی یک زن را داری. شیوه ای که زنان از ابتدا همواره چنین زندگی میکردند . در غرب هم  تا دهه 1960 اینچنین معمول بود، تا اینکه به وسیله دشمنی مشترک بمباران شدیم؛ اما ما با مهمات واقعی بمباران نشدیم، بلکه با فساد اخلاقی و نیرنگ آلود و زیرکانه از طریق وسوسه بمباران شديم.

آنها به جای استفاده از بمب افکن ها و جنگنده های امریکایی، ما را از هالیوود بمباران کردند. آنها می خواهند بعد از آنکه از بمباران زیرساختهای کشورهای شما فارغ شدند، شما را نیز اینگونه بمباران کنند. نمی خواهم این برای تو هم اتفاق بیافتد. تو هم احساس خفّت خواهی کرد همانطور که ما می کنیم. تو می توانی از این بمبارانها دوری کنی، اگر لطف کنی، و به ما که از نفوذ شیطانی آنها تلفات جدی داده ایم، گوش کنی.  

ادامه مطلب را ببینید...